Dlaczego człowiek nie potrafi żyć samotnie i szuka swojej drugiej połówki? Czy to wina biologii? A może psychologii? Uznane jest przekonanie, że jesteśmy gatunkiem stadnym i nie potrafimy znieść samotnego żywota. Szukamy nieustannie kontaktu z drugim człowiekiem i często jesteśmy od niego w pewien sposób uzależnieni. Poszukujemy przyjaciół i miłości.
Jak powstają związki?
Impulsem do poszukiwania drugiej połowy jest potrzeba bycia akceptowanym i kochanym. Wynika z naszego uwarunkowania psychologicznego. Każdy człowiek potrzebuje drugiej osoby, która będzie w stanie zaakceptować go takim jakim rzeczywiście jest. Często są to rodzice, ale nasz biologiczny popęd każe szukać poza najbliższymi krewnymi. Dzięki niemu mamy szanse na odszukanie tak zwanej drugiej połówki pomarańczy. Zauroczenie, które wywoływane jest przez wiele czynników powoduje chęć zbliżenia się do obiektu naszych westchnień. Uznajemy jego lub ją za człowieka idealnego, pozbawionego wad i chcemy spędzić resztę życia u jego boku. Rzeczywistość najczęściej weryfikuje nasze przekonania o idealności wybranka lub wybranki.
Ponieważ ludzie bez wad nie istnieją. Jednakże, gdy umiemy zaakceptować mankamenty swoich ukochanych oznacza to, iż z zwykłego zauroczenia przechodzimy w bliższą relacje. Miłość ma kilka różnych etapów, jakie charakteryzuje się stopniem odczuwania emocji. Początkowe zakochanie jest stopniowo zastępowane przez przywiązanie i zaangażowanie. Kiedy pojawiają się dzieci i inne wspólne zobowiązania nie chcemy jeszcze bardziej porzucać swojego obiektu westchnień. Czasem ze względu na nadal żywione, szczere uczucia, a czasami dzięki przywiązaniu i poczuciu zobowiązania wobec drugiego człowieka. Niestety zdarza się, że pary rozstają się ze sobą. Kłótnie, nieporozumienia, odmienność upodobań i zdań w wielu kwestiach potrafi doprowadzić do rozbicia relacji. Jednakże warto pamiętać, iż nic nie dzieje się bez przyczyny. Związki, jakie zostały zakończone dają szanse na poznanie nowych partnerów i ponowne ułożenia życia uczuciowego. .
